Ξέρω πως πολλοί θα σκεφτείτε πως αυτό, μας γυρνάει πίσω στο 2006 αλλά έχει ενδιαφέρον να το διαβάσετε.
Η ανταλλαγή πληροφοριών στο Internet βασίζεται στα «πακέτα». Όταν κάνουμε browsing ή ανταλλάσσουμε μηνύματα στο messenger ή κάνουμε download κάποιο αρχείο, ανταλλάσσουμε μια σειρά από πακέτα που περιέχουν τη πληροφορία που ζητάμε καθώς και κάποια επιπρόσθετα στοιχεία για την αποστολή και την λήψη. Προφανώς για τα πακέτα αυτά πρέπει να οριστεί ένα σταθερό πλάτος το οποίο για τις ADSL γραμμές που χρησιμοποιούμε είναι το μέγεθος του MTU που ορίζεται στα 1500 bytes. Αν το μέγεθος της πληροφορίας που θέλουμε είναι μεγαλύτερο του ορίου, απλά “σπάει” σε μικρότερα κομμάτια και μεταφέρεται προ το προορισμό του.
Οι εφαρμογές λοιπόν που ανταλλάσσουν πακέτα στο internet μπορούν να χωριστούν σε Time Critical και μη. Συνήθως μια εφαρμογή που είναι time-critical στέλνει συνεχώς μικρή ποσότητα πληροφορίας (πχ VoIP, Remote Managment κλπ), άρα και μικρά πακέτα, ενώ μια εφαρμογή που δεν την ενδιαφέρει η καθυστέρηση μαζεύει πληροφορία σε μεγάλα πακέτα, πχ downloading, emails, κλπ Τα πακέτα προφανώς σχετίζονται με το bandwidth της γραμμής (ADSL 2/4/6/8…24Mbit/s). Εάν δεχτούμε πως για ένα χρονικό διάστημα όλα τα πακέτα μας έχουν σταθερό πλάτος τότε η συσχέτιση του bandwidth είναι:
bandwidth γραμμής = (αριθμός πακέτων) x [(μέγεθος πακέτου) + (επιβάρυνση σηματοδοσίας πρωτοκόλλων IP,ADSL,ATM,PPP)]
Είναι φανερό πως όσο μικρότερο μέγεθος πακέτα χρησιμοποιούμε τόσο χάνουμε σε ωφέλιμο bandwidth λόγω της σηματοδοσίας των πρωτοκόλλων για κάθε πακέτο. Απλά τώρα, εάν σε μια γραμμή κάνουμε download με 100 ΚΒ/sec (ας θεωρήσουμε πως 1 KB = 1000 Bytes) τότε χονδρικά μπορούμε να λάβουμε:
100 πακέτα των 1000 bytes ανά δευτερόλεπτο ή 200 πακέτα των 500 bytes ανά δευτερόλεπτο ή 400 πακέτα των 250 bytes ανά δευτερόλεπτο ή 800 πακέτα των 125 bytes ανά δευτερόλεπτο κλπ...
Αν λοιπόν σκεφτούμε πως θα θέλαμε να θέσουμε ένα περιορισμό στον αριθμό των πακέτων που μπορούμε να λάβουμε με την ADSL γραμμή μας τότε ουσιαστικά “κόβουμε” κάποια applications ενώ κάποια άλλα απλά λειτουργούν κανονικά.
Με λίγα λόγια ένα θέσουμε ένα όριο πχ στα 200 πακέτα / sec (άρα παίρνω ανεξάρτητα από την πληροφορία η τη γραμμή μόνο 200 πακέτα / sec) τότε μπορούμε να έχουμε:
Με πακέτα των 1500 bytes πληροφορίας = 300 ΚΒ/sec (όριο MTU) Με πακέτα των 1000 bytes πληροφορίας = 200 ΚΒ/sec Με πακέτα των 500 bytes πληροφορίας = 100 ΚΒ/sec Με πακέτα των 250 bytes πληροφορίας = 50 ΚΒ/sec Με πακέτα των 125 bytes πληροφορίας = 25 ΚΒ/sec Με πακέτα των 100 bytes πληροφορίας = 20 ΚΒ/sec
Η εφαρμογή μιας τέτοιας διαδικασίας περιορισμού πακέτων έχει πολλές παρενέργειες:
Δεν παίζουν εφαρμογές που χρησιμοποιούν πολλά και μικρά πακέτα. Άρα δεν μπορεί να γίνει πλήρη χρήση του bandwidth της γραμμής ή χρήση όπως εσείς θέλετε. Εάν επίσης σταλούν στο router σας 200 πακέτα των 0 Bytes ανά δευτερόλεπτο η γραμμή σας με < 1ΚΒps flood είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί από εσάς.
Σημειώστε επίσης πως το πρόβλημα αφορά κάθε είδους ΙΡ πακέτα (TCP, UDP, ICMP).
Τον τελευταίο καιρό, έχουν εμφανιστεί ξανά παρόμοια προβλήματα με αυτά του 2006, σε χρήστες που εκφράζουν παράπονα για “μπουκώματα” γραμμών, αδυναμία VoIP, περιορισμοί σε γραμμές που “ξαφνικά” έχασαν το πλάτος download που είχαν κλπ. Ένας από τους πολλούς λόγους που θα μπορούσαν να προκαλέσουν κάτι τέτοιο είναι και ο περιορισμός των πακέτων. Προφανώς και τα “πιταρισμένα” DSLAM είναι ένας εξαιρετικά πιθανός παράγοντας. Είναι επίσης και αυτές οι επιπλέον υπηρεσίες που διαθέτει ο ISP χωρίς να ρίξει ζεστό χρήμα σε υποδομές…
Πηγές: adslgr.com, myphone.gr