Τα μυστήρια και οι θρύλοι είναι για να ζουν στις καρδιές των ανθρώπων, και η ιστορία του Τζόρτζ Μάλορι έχει και τα δυο συστατικά, του θρύλου και του μυστηρίου. Το αν κατάφερε να ανέβει πρώτος στο Έβερεστ μαζί με τον Aντριου Ιρβάιν είναι ένα μυστήριο, το που βρίσκεται ο ίδιος…

Γεννημένος το 1886 στο Τσέσερ της Αγγλίας, ο Μάλορι ήταν ένας θρύλος πριν ακόμα ανέβει στο βουνό. Αρχηγός των δυο πρώτων αποτυχημένων αποστολών της Αγγλίας για την κατάκτηση του "τρίτου πόλου", όπως χαρακτήριζαν το Έβερεστ, το 1921 και 1922, θεωρείτο ο κορυφαίος ορειβάτης της εποχής του. Αθλητικός τύπος, με δικό του αναρριχητικό στυλ και απίστευτες αντοχές.

Στην τρίτη (και τελευταία, όπως αποδείχτηκε) προσπάθειά του, ο Μάλορι ήταν αποφασισμένος, καθώς η ηλικία του δεν θα του έδινε άλλη ευκαιρία να γίνει ο πρώτος που θα πατούσε στην ψηλότερη κορυφή του κόσμου. "Ανηφορίζουμε πάλι για το θρίαμβο ή την τελική ήττα" έγραψε σε έναν φίλο του λίγο πριν την τελική ανάβαση προς την κορυφή.
Το πρωινό της 8ης Ιουνίου, ο Μάλορι ξεκινούσε μαζί με τον πιστό του φίλο στην αποστολή αυτή, Aντριου Ιρβάιν, από την Κατασκήνωση 6, μόλις 600 μέτρα από την κορυφή. Ο Ιρβάιν, ένας 22χρονος άπειρος, σχετικά, ορειβάτης που μπήκε στην ομάδα την τελευταία στιγμή και ειδικευόταν κυρίως στις επισκευές των "αρχέγονων" φιαλών οξυγόνου που είχε η ομάδα, αναδείχτηκε σε "μαθητή" και συνοδηγό του Μάλορι καθ’ όλη τη διάρκεια της Βρετανικής αποστολής.

Ο Νόελ Οντέλ, μέλος της ομάδας υποστήριξης, εξερευνούσε την περιοχή χαμηλότερα, κάνοντας επιστημονικές παρατηρήσεις για τις οποίες και είχε πάει στο Έβερεστ μαζί με την αποστολή, όταν στις 12.50 παρατήρησε δυο "μαύρες κηλίδες" να σκαρφαλώνουν σε ένα "βραχώδες σκαλί" με γοργό ρυθμό. Αυτή ήταν και η τελευταία φορά που κάποιος είδε τους δυο ορειβάτες. Μια ξαφνική χιονοθύελλα που ξέσπασε αμέσως μετά, έσβησε κάθε ίχνος τους, δημιουργώντας το μεγαλύτερο ορειβατικό μυστήριο της ιστορίας. Τα κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή, τριάντα περίπου χρόνια πριν ο Σερ Έντμουντ Χίλαρι μαζί με τον Τεντζίνγκ Νοργκάι πατήσουν για πρώτη φορά, επίσημα, την κορυφή του κόσμου, το 1953;

Ο μύθος του Μάλορι επηρέαζε κάθε ορειβάτη που δοκίμαζε τον εαυτό του, ανεβαίνοντας το Έβερεστ. Η προσπάθειά του, μαζί με τον Ιρβάιν, σε μια εποχή με πρωτόγονα ορειβατικά μέσα, ρούχα και φιάλες οξυγόνου αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία των εξερευνήσεων του ανθρώπου. Οι χίλιοι περίπου άνθρωποι, που έχουν πατήσει μέχρι σήμερα την κορυφή, χρωστάνε πολλά στον άνθρωπο που πρώτος έδειξε τον δρόμο για να φτάσεις κοντά στον ουρανό, για να γνωρίσεις και να αγγίξεις τα όρια σου, για να νιώσεις την δύναμη και την μαγεία της φύσης.

Τα "φαντάσματα του Έβερεστ", όπως χαρακτηρίστηκαν οι δυο ορειβάτες, αποτέλεσαν το κεντρικό σημείο έρευνας πολλών γενεών, σχετικά με το αν κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή. Στο πλαίσιο των ερευνών αυτών, τον Μάιο του 1999 η Ερευνητική Αποστολή που είχε συσταθεί για την αναζήτηση των Μάλορι και Ιρβάιν, ανακάλυψε σε άριστη κατάσταση, στην Βόρεια Πλευρά του Έβερεστ και μερικές εκατοντάδες μέτρα από την κορυφή, την σορό ενός άνδρα (φωτογραφία). Στο γιακά του πουκαμίσου υπήρχε ραμμένη μια ετικέτα με το όνομα: Τζ. Μάλορι. Τα στοιχεία που βρέθηκαν πάνω του (σημειώσεις, ρούχα, ρολόι, μαντήλια, γράμματα, σκοινί, σουγιάς κτλ.) δεν επέτρεψαν στους ερευνητές να διαπιστώσουν αν οι Μάλορι και Ιρβάιν είχαν πατήσει την κορυφή. Η κάμερα που είχαν μαζί τους οι δυο ορειβάτες και θα έδειχνε αν πράγματι έφτασαν στην κορυφή δεν βρέθηκε. Το νεκρό σώμα του Ιρβάιν, το οποίο περιμένει κάπου εκεί γύρω να το ανακαλύψει κάποιος, πιθανόν να κρύβει τη λύση του μεγαλύτερου μυστικού της ορειβατικής ιστορίας…

Σύμφωνα με τις εικασίες και με βάση τη στάση του σώματός του, φαίνεται ότι ο Μάλορι γλίστρησε από μεγαλύτερο ύψος, παρασύροντας πιθανώς μαζί του και τον Ιρβάιν. Το σημείο που βρέθηκε, έδειχνε πως οι δυο τους επέστρεφαν στην τελευταία κατασκήνωση. Αυτό που δεν μπόρεσε να απαντηθεί όμως είναι αν επέστρεφαν "νικητές" από την κορυφή ή είχαν αποφασίσει να τα παρατήσουν λόγω της θύελλας. Οι έρευνες επικεντρώθηκαν στις φιάλες οξυγόνου (και αν έφταναν τα αποθέματα τους) και στην τελευταία μαρτυρία του Οντέλ, ο οποίος στην επιστροφή του στην Αγγλία, "θολωμένος" από την πίεση όλης της χώρας για την αλήθεια, άλλαξε την μαρτυρία του για το που ακριβώς είχε δει τους ορειβάτες. Όλες οι εκδοχές εξετάστηκαν, αμέτρητες εικασίες έγιναν, αλλά σίγουρα συμπεράσματα δεν μπόρεσαν να βγουν. Οι υποστηρικτές του Μάλορι στηρίζονται στην υπόσχεση που είχε δώσει στην γυναίκα του, πως αν έφτανε στην κορυφή θα άφηνε εκεί την φωτογραφία της. Στο άψυχο σώμα του, η φωτογραφία αυτή δεν βρέθηκε…

Από τότε και μετά, το όνομα του Μάλορι είναι άρρηκτα συνδεμένο με το Έβερεστ. Ο ίδιος είχε εκπλήξει τους πάντες, όταν, σε επίμονη ερώτηση δημοσιογράφου σε διαλέξεις στην Αμερική, πριν την αποστολή, "γιατί πηγαίνει στο Έβερεστ", είχε απαντήσει: "Επειδή υπάρχει"! Σε μια ίδια ερώτηση, κάποια άλλη φορά, ήταν πιο αναλυτικός: "Για τις πέτρες από την κορυφή, για τους γεωλόγους. Για την γνώση των ορίων της αντοχής μας, για τους γιατρούς. Αλλά πάνω απ’ όλα, για το πνεύμα της περιπέτειας που κρατάει ζωντανή την ψυχή του ανθρώπου"! Ο μύθος του Μάλορι και του συντρόφου του, Ιρβάιν, θα στοιχειώνει το Έβερεστ για πάντα. Γιατί, οι μύθοι και οι θρύλοι ζουν για πάντα στις καρδιές των ανθρώπων…

Floppies? Yep, 3.5” floppies. Boeing updates the navigational parameters of the “Queen of the skies”, the 747-400, every 28 days through a 3.5” floppy disk drive installed at the cockpit. It turns out that the airline industry is not so much modernized.

Source

H California, και ιδιαίτερα η νότια California, έχει μια πολύ σοβαρή ιδιαιτερότητα. Έχει καλό καιρό. Για την ακρίβεια, έχει σχεδόν πάντα καλό καιρό. Όλες τις μέρες του χρόνου. Χειμώνας στην Καλιφόρνια; Τι είναι αυτό; Σκεφτείτε πως είναι να ζεις σε μια περιοχή όπου μεταξύ Νοεμβρίου και Απριλίου (τους χειμερινούς μήνες στην Ελλάδα), έχεις ανοιξιάτικο με ελαφρά καλοκαιρινό καιρό, γύρω στους 20-25C, καθώς τους υπόλοιπους μήνες έχετε μόνο καλοκαιρινό καιρό, από 30-35C μέχρι και 40-42C. Οι παραλίες είναι όλο τον χρόνο ανοικτές, με κόσμο κάθε ηλικίας να τις απολαμβάνει. Η Καλιφόρνια είναι βέβαια και μια πολιτεία των 40,000,000 ανθρώπων που έμαθαν να ζουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο, σε μια περιοχή με ένα συγκεκριμένο κλίμα. Αυτό λοιπόν δεν βοηθάει καθόλου με την αντιμετώπιση του Covid-19. Για την ακρίβεια είναι καταστροφικό.

Όταν λοιπόν τα πράγματα σοβάρεψαν κάποια στιγμή με τον ιό, ήρθε η πρώτη εντολή του κυβερνήτη στις 13 Μαρτίου. Έπρεπε λέει να μείνουμε όλοι στα σπίτια μας. Πώς διάολο το κάνεις αυτό στη Καλιφόρνια; Μια βόλτα στις τοπικές παραλίες και βλέπεις χιλιάδες κόσμο να κάνει surfing, κολύμπι ή απλά να βολτάρει τριγύρω. Απίστευτες εικόνες!. Στο τέλος Μαρτίου έβλεπες στις τηλεοράσεις άνθρωποι να πεθαίνουν στα νοσοκομεία της Νέας Υόρκης, και στη Καλιφόρνια ο κόσμος κατά χιλιάδες βουτούσε στα νερά του Ειρηνικού για να δροσιστεί. Πια πανδημία; Το βλέπει λοιπόν αυτό η κυβέρνηση της Καλιφόρνιας και καπάκι έρχεται δεύτερη εντολή να κλείσουν όλες οι παραλίες. Η ακτοφυλακή καθάρισε γι’αυτό. Αυτοί οι τύποι είναι άγριοι, δεν σε παίρνει να τους πεις όχι. Που θα πάει ο κόσμος λοιπόν που ψάχνει απεγνωσμένα μια ευκαιρία να βγει έξω από το σπίτι; Θα κάτσει μέσα; Αμ δε. Κάνα δυο μέρες μετά άρχισε ο συνωστισμός στα πάρκα (δεν μιλάμε για τα εθνικά πάρκα, αλλά για τοπικά). Εκεί που γενικά τα πάρκα ήταν σχεδόν άδεια, τώρα δεν έπεφτε βελόνα. Τρίτη εντολή από τον κυβερνήτη της Καλιφόρνιας και ήρθε η ώρα να κλείσουν τα τοπικά (και εθνικά) πάρκα. Έλα όμως που στα τοπικά πάρκα δεν έχεις την ακτοφυλακή να καθαρίσει. Τι κάνεις; Η αστυνομία, που είναι βασικά επιφορτισμένη για τον έλεγχο των τοπικών πάρκων, είναι μπλεγμένη με τα δικά της. Δεν υπάρχει περίπτωση να αποσπάσει κόσμο για να καθαρίσει τα πάρκα. Έρχεται λοιπόν ένας τύπος τις τοπικής διοίκησης με την φαεινή ιδέα να γεμίσουν τα πάρκα και τις πίστες σκέιτμπορντ με άμμο. Στέλνουν λοιπόν τα φορτηγά στις παραλίες να φορτώσουν τόνους και τόνους με άμμο που την μετέφεραν στα πάρκα και τα μπάζωσαν. Αποτέλεσμα; Έφυγε ο κόσμος από την μια που ήταν ξαπλωμένος στα πάρκα, και από την άλλη ήρθαν οι τύποι με τις μηχανές εντούρο για Μοτοκρος. Δείτε τώρα τι έγινε. Έφυγε ο κόσμος από τα πάρκα επειδή τα γέμισαν με άμμο, και ήρθαν οι εντουράδες για practising. Έσκασαν λοιπόν και τα περιπολικά της τροχαίας, ελικόπτερα, σκύλοι, γάτες κλπ για να τους διώξουν. Ησύχασαν λοιπόν τα πράγματα για μερικές μέρες. Ο κόσμος όμως είναι ανήσυχος. Βαρέθηκαν να τους λένε να μείνουν μέσα. Θέλει απελπιστικά να βγει έξω γιατί δεν πολύ-καταλαβαίνει τι γίνεται.

Και έχουν δίκιο εν μέρει. Βλέπεις, πως η Καλιφόρνια είναι από τους βασικούς προορισμούς των κινέζων. Βρίσκεται στην δυτική μεριά της Αμερικής και σχετικά κοντά τους. Ημερήσια λοιπόν, έφταναν στην Καλιφόρνια, χιλιάδες κινέζοι με πτήσεις προς το San Diego, San Francisco και Sacramento, πολύ δε να έρχονται από την περιοχή της Wuhan, το επίκεντρο της νόσου. Για την ακρίβεια περίπου 430,000 κινέζοι ταξίδεψαν από την Κίνα στην Αμερική μέχρι την στιγμή που ο Τραμπ έθεσε σε εφαρμογή την ταξιδιωτική οδηγία. Περίπου 40,000 ταξίδεψαν ΜΕΤΑ την εφαρμογή της ταξιδιωτικής οδηγίας με προορισμούς σχεδόν σε όλη την Αμερική, το Los Angeles, San Francisco, New York, Detroit, Chicago, Seattle και Newark. Ήταν λοιπόν όλοι αυτοί οι κινέζοι υγιείς; Ποια είναι η αλήθεια λοιπόν για τον ρυθμό μετάδοσης του ιού, πότε ξεκίνησε πραγματικά η πανδημία και πόσοι έχουν συνολικά ήδη νοσήσει;

Τέλος πάντων κάπως έτσι πέρασαν 2-3 μήνες και αφού τα κρούσματα κάπως σταθεροποιήθηκαν – προσέξτε το “κάπως” – λέει ο κυβερνήτης “ανοίγουμε παίδες το μαγαζί, σαν περιμένουμε αλλά να φοράτε μάσκα μη κολλήσουμε ξανά τίποτα περίεργα μικρόβια”. Ξεκίνησε λοιπόν ο κόσμος, ακόμα και αυτός που δεν το έκανε προηγούμενος, να πάει στα μπαρ, τα εστιατόρια και τις παραλίες. Πιάσαμε βλέπεις Ιούνιο, Ιούλιο και το καλοκαίρι εδώ δεν αστειεύεται… τα 40άρια πάνε και έρχονται. Μαζεύτηκαν όλοι λοιπόν, είτε έβηχαν λιγάκι, είτε είχαν δεκατάκια πυρετό ή αισθάνονταν κάπως αδιάθετοι (ψιλό-γρίπη είναι, θα περάσει…), στις παραλίες και τα μπιτσόμπαρα, να περάσουν καλά, μαζί με αυτούς που δεν είχαν κάποιο πρόβλημα υγείας, και να γιορτάσουν την ημέρα ανεξαρτησίας, την 4η Ιουλίου. Αυτό το μάζεμα, συνδυαζόμενο με το ψευδές σύνδρομο καταδίωξής τους από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, και την απόπειρα στέρηση της ελευθερίας των αμερικανών που ξεκίνησαν να πιστεύουν πως φορώντας μια μάσκα τους περιορίζει τις συνταγματικές τους ελευθερίες, έφτασε τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα, η Καλιφόρνια να είναι το βασικό επίκεντρο μόλυνσης και ο κόσμος να πέφτει στους δρόμους σαν τις κότες… Και δεν υπάρχει καμιά ελπίδα μπροστά μας. Χωρίς εμβόλιο… ο κόσμος θα συνεχίσει να πεθαίνει στους δρόμους.

Απίστευτο αλλά αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν δεν υπάρχει ηγέτης να οδηγήσει ένα κράτος. Είχε πει κάποτε ο Μέγας Αλέξανδρος πως “Μη φοβάστε έναν στρατό λιονταριών με ηγέτη ένα πρόβατο. Να φοβάστε ένα στρατό προβάτων με ηγέτη ένα λιοντάρι”.